Music - Alexis / Eugene Lyrics - Alexis Κι όλα άλλαξαν.. κάτω απο αμερόληπτα αισθήματα αιματοβαμμένων προσωπικοτήτων, που απο πάνω.. ανάβληζε το κατατρεγμένο ελατήριο που εξοντώνει τυλιγμένες αρτηρίες.. στον ανυποψίαστο λαβύρινθο που τις κατακλύει.. δεν οδηγούνται πουθενά! Everything changed.. under neutral sentiments of bloodstained personalities, Where from above.. The persecuted stimulus was spouting which crushes coiled arteries... Into the unsuspecting labyrinth That floods in them They lead them to nowhere !

Music - Alexis / Eugene Lyrics - Alexis Ζώντας μεσ'αυτή την πόλη Τιγκαρισμένος στην αβυσσιακή σκόνη Καταφεύγεις σε απρόσμενες καταστάσεις Που δεν μπορείς να αποφύγεις Στιβαγμένος στα απομεινάρια της άδικης ζωής σου Καταχωνιασμένος βαθιά στην άδικη ψυχή σου Αγανακτείς ανελέητα βλέποντας τα λάθη γύρω σου Δίνεις τα χέρια και αφήνεσαι ολόγυρα τους Επιβάλεσαι σ'αυτό που προσπαθείς να είσαι Εναντιώνεσαι σ'εκείνο που εννοούν να φαίνεσαι Σε 'κόβουν' και σε 'ράβουν' χωρίς να αντιστέκεσαι Κάνοντας τον εαυτό σου ένα υποκειμενικό γίγνεσθαι Χωμένος μέσα στα κατακάθια της λήθης Με ανάποδα γρανάζια του μυαλού στριφογυρίζεις Πουλάς τα ιδανικά τους στόχους τις ελπίδες Ώσπου μένεις έρμαιος στις καταστάσεις που είδες Living in this city Overloaded with abysmal dust You resort to unexpected situations You cannot avoid Piled up on your unfair life's remains Deep buried within your wrongful soul Relentlessly indignant watching all the mistakes around Shaking hands and surrendering all around Ιmposed on what you try to be Οpposed to what they aim at you Tailor cut without resistance Rendering yourself a subjective becoming Rammed inside the dregs of oblivion You revolve with gears of mind reversed You sell out the ideals, the goals, the hopes Till you adrift towards the situations you witnessed

Music - Alexis / Eugene Lyrics - Alexis / Haris Η απροσάρμοστη αλήθεια αναπαύεται εν ειρήνη Κομματιασμένη και νεκρή στο μυαλό σου έχει μείνει Σήμερα το χάος έχει πλησιάσει Και η επιθυμία για το αύριο έχει πια περάσει Δυσκολεύεσαι ανώφελα να ψαχτείς Όταν στην αντίπερα όχθη θές να εκδικηθείς Χαμένος μεσ'τον κόσμο σου ψάχνεις να πιαστείς Προσπάθησε να φύγεις η να ξεχαστείς Στα άψυχα τα σύρματα έχεις μείνει τώρα Για την μεγάλη την σιωπή σπατάλησες την ώρα Τα βράδια το μυαλό σου πρέπει να ξεχάσει Όμως κάτι μέσα σου τώρα έχει σπάσει Πέρναγες τον χρόνο σου με σκέψεις και ελπίδες Πως ήταν όλα ψεύτικα κάθησες και είδες Έχεις κολλήσει και το μυαλό σου δεν μιλάει Γιατί κάτι μέσα σου συνεχίζει να ζητάει Η παραίσθηση σου ήταν ψεύτικη-νεκρή Πνιγμένη μεσ'το χάος η δικιά σου η φωνή Το τέλος όμως θα έρθει σύντομα να σε δεί Συνέχισε να φωνάζεις να σε πάρει απο'κει Misfit truth rests in peace Shattered and dead inside your mind Chaos getting closer this day And your desire for tomorrow is gone Uselessly agonizing to grope While you want to avenge on the other side Lost inside your world hunting for a grip Try to escape or be carried away Now you remain in lifeless wires You wasted time for the huge silence At night your mind must forget But something inside you is broken Spending your time thinking and hoping Realized that everything was a lie Stuck and your mind can't speak Because something inside you keeps seeking Your illusion was fake and dead Your voice drowned inside chaos End draws near to you Keep yelling so it can bear you away

Music - Alexis / Eugene Lyrics - Spiros Έχει βαρεθεί κάθε μέρα να λειτουργεί όπως ένα φυσιολογικό άτομο. Ένα άτομο που ακολουθεί το σύστημα, λέει ναί σε ότι του πούν και δεν εκφράζει αυτά που πιστεύει και αυτά που σκέφτεται. Όχι ότι δεν θέλει,αλλά δεν του το επιτρέπουν Δεν θέλει πάντα να του λένε οι άλλοι τι θα πεί,τι θα κάνει,τι θα φορέσει και το πως θα συμπεριφερθεί. Σκέφτεται τι έχει κάνει στην ζωή του και τι θα μπορούσε να έχει κάνει... Όλα πήγαν χαμένα,τίποτα δεν έχει αλλάξει. Χαμένα πήγαν όλα αυτά τα χρόνια με πιστεύω,αγώνες και με κλάματα. Όλοι δίπλα του διπρόσωποι. Ναί λένε στον αγώνα για ζωή-θάνατο στους αγωνιστές που προσπαθούν να ζήσουν. Μπράβο ρε,συνέχισε να κρύβεις την σαπίλα που υπάρχει τριγύρω, Την σαπίλα που νομίζεις ότι μπορεί να χαλάσει όλα αυτά τα όνειρα που έπλασες με κλειστά τα βουρκωμένα μάτια σου. Σε λυπάμαι φιλαράκο, Είσαι τόσο νέος μα νιώθεις τόσο αηδιασμένος απο όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου. Άντε λοιπόν,πάτα την σκανδάλη του μυαλού σου... Όλα τελείωσαν. He is sick that every day goes by just like any other's. An establishment backer, A yes-sayer, not expressing his beliefs and thinkings. Not by choice, they don't permit it. Not his wish to be coerced on what to say, what to do, what to wear and how to behave. He contemplates on his life's achievements and what ifs... All is lost, nothing changed. After all these years of ideals, battles and cries. All by his side, two-faced. They say yes to life struggle - death to those that fight for life. Well done, keep on cloaking the decay around you, The decay that might break through all the dreams You made with eyes shut in tears. I pity you pal, You are so young but you feel disgust for everything around you. Now it is time, to pull the trigger of your mind... All is over.

Music - Alexis / Eugene Lyrics - Giorgos Μέρες μουντές και αγχωμένες σε καλούν σε ένα κλειστό οριζόντιο επίπεδο της αιματοκυλισμένης άψυχης ζωής που γεμίζει το κάθε λεπτό σου πετώντας στο απέραντο κενό της μαύρης θάλασσας που πνίγει κάθε λυγμό σου φωνάζοντας να συνεχίσεις,γιατί μόνο έτσι θα αποδείξεις ότι δεν φοβάσαι τον θάνατο και θα χτίσεις κάθε λεπτό με το αίμα σου που ρε φίλε δικό σου είναι,για όλους,για σένα και απο ‘κείνους... Αξίες που έχουν φτιάξει στο μυαλό σου την ιδέα ότι κάθε Λεπτό δεν σου ανήκει αλλά είναι δικό σου...’’Ζήσε και φτιάξε για’σένα’’ χαρίζοντας σε στιγμές πόνου την αβάσταχτη θλίψη της ζωής σου...Αλλά όχι,πρέπει να πας μέχρι το τέλος γιατί η άβυσσος σε φωνάζει κάπου εκεί που θες εσύ χωρίς να αφήνεις να ξεφύγεις γιατί αυτό ξέρεις και έμαθες μεσ’την αυταπάρνηση που πλανιέσαι...Θάνατος η αξία που έμαθες να μην θες να αποκτήσεις φτάνοντας... Και όμως ποτέ δεν θα ήθελες να αποκτήσεις ένα λεπτό για όλους,για την ατομικότητα του συνόλου φτιαγμένη έτσι ώστε να καταλύεται η μοναδική μορφή της ομάδας,στο μυαλό σου χαμένες έννοιες στον τάφο της συνείδησης,καταστροφή έντεχνα φυτεμένη στον κάμπο...Κι όμως χάθηκε... Γιατί έτσι έμαθες,έζησες,ζείς,αναπνέεις,πεθαίνεις φοβούμενος αυτό που πρέπει να θέλεις να αποκτήσεις θαμμένο εκεί στη μαύρη θάλασσα του κάμπου...Όπως μέχρι τώρα ήρθε θαμμένη εξέλιξη...Νεκρά σήψη,νεκρική ακαμψία χωρίς σωτηρία;Φυγή ο θάνατος του,με τον τρόπο που σου λένε και έχεις μάθει... Σιγή...Χωρίς σκέψη... Η τελική διαταγή να τηρήσεις και να πεθάνεις... Dreary and featureless days invite you to a closed horizontal level of your bloodstained soulless life that occupies every moment Flying in the vast void of the black sea that drawns your sobbing Screaming to endure, it's the only way to prove that you are not afraid of death And you will carve every moment with your blood, hey friend it's yours, for all, for you and from them. Values fooling your mind that every moment is not yours But it is your own...'Live and create for yourself' sparing to painful times The unbearable grief of your life... But no, you have to reach the end because the abyss is calling you, in a place you desire without letting yourself go, for this is what you know and learnt within the self-denial you are roaming...Death is a value you learnt not to wish to get by reaching.... But you'd never like to have a minute for everyone, for the individuality of the mass tailored for the catalysis of the single group form, senses inside your mind gone In the tomb of consciousness, disaster artfully planted in the plain.. And yet it is lost... Because this is what you learnt, how you lived, you live, you breathe, you die full of apprehension for what you have to want to get Buried deep within the black sea of the plain.. Just like the buried progress came hitherto...Dead decay, Rigor mortis with no salvation, his death is escape, by the way they tell you and you are taught... Silence...No thought... The final order to obey and die....

Music - Alexis Lyrics - Alexis Πρίν ακόμα φτάσεις στα σημεία της παράνοιας το μέλλον σκιάζει ακόμα έρμαιο στο άπατο μυαλό σου που για ‘κείνο η και τα άλλα που θα προσπαθείς να χτίζεις υποκρίνεσαι στους άλλους νομίζοντας πως όλα θα’ναι απίθανα Προσπαθείς να ‘’φύγεις’’ ξεφεύγοντας απ’την άγνοια που προσπαθούν να σου τυλίξουν δίχως γυρισμό...στα μονοπάτια της φρίκης που την στεγάζουν γύρω σου Μην αφήσεις τους κρετίνους που σε περιτυλίγουν να σε φτιάξουν εκείνο το πρόβατο που για άλλους... Δίχως να γνωρίζουν τις συνέπειες της ακρότητας που τους διατρέχει ...Είναι προπαγάνδα! Τώρα που σιγά σιγά η αυλαία πέφτει... Κοίτα καλά γύρω σου και πέσμου τι θα έβλεπες... Τώρα που τα μάτια σου είναι ραμένα με ασπίδες προστασίας; Ίσως το υπερήφανο ‘’όλα’’ που όλοι θα το είχαν αγκαλιά Just before you reach the place of paranoia the future still shadows adrift inside your bottomless mind for that or those that you strive to build you pretend to others thinking that everything will be impossible You try to 'escape' running away from ignorance which they try to wrap around you With no turning back..at the paths of horror which they shelter around you Never let the cretins who entwine you create the sheep that for others... Without knowing the consequences of their incurring extremity ...Is propaganda ! Now that the curtain begins to fall Look around you and tell me what you'd see... Now that your eyes are stitched with protection shields ? Maybe a proud 'everything' that everybody would embrace

Music - Alexis / Eugene / Orestis Lyrics - Alexis Αναλογίζοντας... Περνώντας μεσ’τα χρόνια προσπαθείς πια να καταλάβεις ότι δημιουργώντας κατακρεουργεί όλα όσα του προσφέρει Το κάθε τι αγνό... Δεν μπορεί όμως να βγεί και τεχνητό Που άξαφνα θα γίνει μηχανικό... Γι’αυτό προσπάθησε να μην σιωπήσεις... ...Θα βρεθείς αντιμέτωπος! Thinking about... Going through the ages You strive to understand That creation mangles All that is offered Everything pure... Cannot be artificial That suddenly becomes robotic... So try not to keep quiet... ...You will be confronted!

Music - Alexis / Eugene Lyrics - Alexis Επί αιώνες προσπαθείς να ξεχωρίσεις για να κρατήσεις...για να νικήσεις Ποιό είναι το όφελος σου τώρα πια; Όλα όσα κατάφερες ήταν καταστροφικά Νομίζεις πως ξέρεις το επίκεντρο που βρήκες Που μόνο την θλίψη μπορεί να προκαλέσει Κοίτα όλα αυτά που έχεις φτιάξει... Τώρα πέσμου πόσο γρήγορα έχει αλλάξει Ακούς τις κραυγές που σου φωνάζουν; Άραγε τι συμπέρασμα να βγάζεις... Ίσως πια να έχεις καταλάβει πως όλα γρήγορα σκουριάζουν Είσαι σίγουρος πως βρήκες πια την άκρη του νήματος Το βλέπεις όταν όλα έχουν ‘’περάσει’’ Προσπαθείς να κατορθώσεις να κάνεις το καλύτερο όταν αυτό που έχεις κάνει δεν το βρίσκεις εξελίξιμο Κάτσε τώρα κατέστρεψε τα χρόνια αυτά που θα ακολουθήσουν γεμίζοντας την άγνοια Νομίζοντας πια,πως τώρα θα πετάς στο αύριο μαζί με κάτι γυάλινο που σ’ακολουθεί αιώνιο Τώρα που βρήκες το τι θα κάνεις,το πως θα σκεφτείς κάτσε δες για λίγο την κατάντια του... Εξήγησε τους αυτά που του’χουν ξεριζωθεί Για το πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αναλογιστεί For centuries you strive to distinguish yourself So to endure.. to win.. What's your payoff now ? Anything you got round was devastating You guess you know the main focus you came by Which can only fetch grief Look at those things you make out.. Now tell me how fast it made over. Can you hear the outcries yelling at you ? What's your conclusion.. Maybe you see That everything rusts so fast You are certain that you reached the end of the thread You see it when everything's gone by You strive to achieve to do your best When what you already did is not evolvable Νow sit down and ruin the years That will follow, stuffing the ignorance Thinking that you will fly away tomorrow anymore With something glassy that eternally follows you Now that you came by; what to do, what to think Just set aside and look at your abjection Let them know all the things uprooted from it On how every man can think about